Audiolab 8200CDQ

Historia Audiolaba, firmy założonej w 1969 roku w Wielkiej Brytanii przez Philipa Swifta i Dereka Scotlanda to przykład marki, której wykupienie przez chińskiego inwestora wyszło na dobre. W latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku firma odnosiła sukcesy na rynku budżetowego sprzętu audio, a potem popadła w kłopoty. Nie pomogło jej przejęcie przez McLarena, zmiana nazwy na TAG McLaren i związana z tym podwyżka cen. Dopiero w 2005 roku koncern IAG wykupił markę, przywrócił jej pierwotną nazwę i dawną świetność. Obecnie serią 8200 oraz przetwornikami M-DAC Audiolab zdobywa serca użytkowników. Seria 8200 obejmuje pełen asortyment sprzęt stereo od odtwarzaczy CD aż do wzmacniaczy dzielonych. Dodatkowo firma weszła na rynek kina domowego wprowadzając procesor dźwięku 8200AP oraz dedykowaną mu końcówkę mocy 8200X7. Ciekawie prezentują się też dwukanałowe końcówki mocy i monobloki.

W obu modelach odtwarzaczy CD jest możliwość podpięcia komputera jako źródła dźwięku, co zwiększa uniwersalność tych urządzeń. Bardzo obiecująco prezentuje się tu 8200CDQ. Właściwie trudno go opisywać jako zwykły odtwarzacz płyt kompaktowych, ponieważ nie dość, że umożliwia on podłączenie komputera, to również może służyć jako przedwzmacniacz. Możemy więc podpiąć ten klocek bezpośrednio do końcówki mocy. Jak nazwać taką hybrydę? Nie mam pojęcia, ale wiem, że taka koncepcja bardzo mi się podoba. Takie urządzenie to prawdziwy kombajn, który już za samą funkcjonalność powinien być chwalony pod niebiosa. Ale nie dajmy się ponieść emocjom i przyjrzyjmy mu się dokładnie.

Wygląd i funkcjonalność

Urządzenie dostarczane jest do użytkownika wraz z pilotem, kablem zasilającym oraz dwiema broszurami - po angielsku i po polsku. Merytorycznie polska wersja niczym się nie różni od oryginalnej, wszystkie funkcje odtwarzacza oraz sposób podłączenia do innych komponentów, w tym do komputera są opisane jasno i przejrzyście. Dodatkowo otrzymujemy poradnik jak skonfigurować Foobara 2000 oraz sterownik ASIO4ALL. Po przeprowadzeniu tych operacji okazuje się, że możemy sterować playlistą w Foobarze za pomocą pilota od naszego Audiolaba. A zatem koniec z bieganiem do komputera i machaniem myszką - super.

8200CDQ jest niewysokim urządzeniem dostępnym w dwóch kolorach - srebrnym i czarnym. Powszechna jest opinia, że urządzenia tej firmy lepiej prezentują się w sreberku, ale bardziej przypadła mi do gustu wersja czarna. Przód jest wykonany ze szczotkowanego aluminium. Po lewej stronie umieszczono cieniutką szufladę na płyty, obok niej znajduje się gniazdo słuchawkowe oraz niewielki, dwuwierszowy wyświetlacz, który można przełączyć na jednowierszowy tryb dużych znaków, co poprawia czytelność. Display można również wyłączyć lub zmienić jego jasność w ośmiu krokach. Dalej umieszczono dziesięć okrągłych klawiszy do sterowania podstawowymi funkcjami odtwarzacza oraz poruszaniu się po menu. Na prawym brzegu płyty frontowej znajduje się główny wyłącznik, całkowicie odcinający zasilanie (nie jest to tryb standby).

Spójrzmy teraz na jego tylną ściankę. W przypadku zwykłego odtwarzacza powinniśmy tu znaleźć wyjścia sygnału analogowego, wtyk do podłączenia kabla zasilającego i może wyjście cyfrowe. A tutaj? Tu mamy tłok jak we wzmacniaczu. Zaczynając od lewej strony mamy tu gniazdo zasilające zintegrowane z bezpiecznikiem, zespół gniazd RCA i XLR prawego kanału oraz sekcję wejść analogowych. Mamy możliwość podłączenia trzech różnych urządzeń opisanych jako tuner, video i aux. W moim przypadku był to tuner, magnetofon i preamp gramofonowy. Gniazda są złocone, ale gorsze niż gniazda wyjściowe. Poza tym są ustawione dość ciasno i podłączenie grubszych interkonektów może być kłopotliwe. Za sekcją wejść zamontowano następny zespół gniazd RCA i XLR, tym razem dla kanału lewego. Do dyspozycji mamy jeszcze gniazda IR, które umożliwiają sterowanie systemem za pomocą jednego pilota.

W części cyfrowej mamy złocone gniazdo USB typu B pozwalające na podłączenie komputera, zarówno w celu odtwarzania plików muzycznych, jak i aktualizacji oprogramowania naszej maszyny. Są tu także dwa wyjścia cyfrowe - koaksjalne i optyczne, pozwalające na podłączenie zewnętrznego przetwornika. Co ciekawe, wyjścia cyfrowe działają tylko dla funkcji odtwarzania płyt CD, nie można za ich pośrednictwem "wypuścić" dalej sygnału z komputera. Jeśli natomiast zechcemy wykorzystać Audiolaba jako klasyczny DAC, do dyspozycji mamy az cztery wejścia cyfrowe. Na tylnej ściance znajdziemy jeszcze gniazda wyzwalacza pozwalające na włączanie i wyłączanie innych urządzeń wyposażonych w tę funkcję. Co ciekawe, oba gniazda są programowalne, ale gniazdo A jest opisane jako główne, a gniazdo B jako pomocnicze. Wyzwalacz główny oraz dodatkowy można ustawić jako zawsze włączony, wyłączony przy podłączonych słuchawkach lub przy wyciszeniu playera, albo wyłączony w obu przypadkach. Dodatkowo wyzwalacz B może po prostu powielać stan gniazda A. Uff...

Sporo tego, prawda? Ale możliwości 8200CDQ nie kończą się na gniazdach. Na pokładzie mamy przecież odtwarzacz płyt, DAC z możliwością podpięcia komputera i przedwzmacniacz. Sam przedwzmacniacz może pracować w dwóch trybach - analogowym i cyfrowym. A co, gdy nie potrzebujemy preampu? Można go wyłączyć, ustawiając stały poziom sygnału na wyjściu analogowym i to na dodatek w dwóch trybach. Standardowy daje na wyjściu napięcie 2 V (raczej standardowa wartość), natomiast w trybie podwyższonym odtwarzacz będzie grał o 3 dB głośniej, dając napięcie 2,8 V. Mimo odłączenia funkcji pre, dalej mamy możliwość wykorzystania wejść analogowych i wykorzystania 8200CDQ jako selektora źródeł. Właściwość tę docenią miłośnicy słuchawek, ponieważ znakomita większość wzmacniaczy słuchawkowych posiada tylko jedno wejście. Posiadanie odtwarzacza płyt CD, gramofonu i magnetofonu - jak chociażby w moim przypadku - oznacza albo przepinanie kabelków albo wykorzystanie jakiegoś zwykłego wzmacniacza do wpięcia wszystkich źródeł i korzystanie z pętli magnetofonowej do podłączenia wzmacniacza słuchawkowego. Jedno i drugie rozwiązanie jest bardzo niepraktyczne. Dlatego muszę przyznać, że Audiolab od razu mnie kupił. Dla właścicieli rozbudowanych systemów jest to świetne rozwiązanie. Jak widać 8200CDQ to bardzo wydajny kombajn audio, który potrafi znacznie więcej niż zwykły cedek. Jednocześnie nie jest śmieszną zabawką, która niby ma w sobie wszystko, a tak naprawdę do niczego się nie nadaje. Funkcjonalność na szóstkę.

Brzmienie

Po rozpakowaniu Audiolaba i podłączeniu go do swojego systemu dałem mu kilka dni na dotarcie i oswojenie się z nowym miejscem. Owszem, słuchałem na nim muzyki, ale stanowiła ona raczej tło do czytania czy też surfowania po Internecie. W końcu jednak wziąłem słuchawki, odstawiłem wszystko na bok i spędziłem trochę czasu delektując się dźwiękiem płynącym z urządzenia. Na pierwszy ogień poszedł „Sin” Grzecha Piotrowskiego, gdzie od pierwszego utworu zwraca uwagę bardzo dobra separacja instrumentów. Czy to saksofon, czy gitara lub perkusja - wszystko ma swoje miejsce aby zarówno zabrzmieć, jak i wybrzmieć. Doskonale słychać to chociażby w utworze „Neverland”. Muzyczne, przestrzenne plamy z instrumentów elektronicznych tworzą zmysłowe tło, które naprawdę brzmi tam, gdzie powinno. Lokalizacja poszczególnych źródeł dźwięku i ich rozmieszczenie każą wręcz zatopić się w płynącej muzyce. Zmieniam krążek. Pora na gigantów symfonicznego metalu - Therion i ich kapitalny album „Sirius B”. Rozpoczyna się gitarowy maraton napędzany operowymi głosami i symfonicznym rozmachem. Przynajmniej miałem nadzieję, że to usłyszę. Niestety, tutaj materiał zabrzmiał trochę płasko i nijako. Spodziewałem się większej przestrzeni i dynamiki. Może to wina nagrania? Czyżby nasz Audiolab miał się okazać analityczną bestią dzielącą płyty na dobrze i źle nagrane? Oby nie, bo osobiście wolę rozkoszować się muzyką niż dumać nad jakością samej realizacji.

Wracam na spokojniejsze wody i wrzucam klasyków elektroniki z tak siedemdziesiątych - Tangerine Dream. Wznoszę się na niebywałą wysokość, bo aż do stratosfery. Kto wie, ten zrozumie;-) I tam wróciła radość słuchania. Delikatne klimaty rozlały się syntetyczną przestrzenią, zachwycając stereofonią. Rozkoszując się wspaniałościami sączącymi się do uszu, wciąż nie dawał mi spokoju incydent z Therionem. Postanowiłem wrócić na moment do podobnej muzyki - power metalowego Edguy’a. W szufladzie wylądowała płyta „Age of the Joker” i powiem szczerze, że moc wbiła mnie w fotel. Tego właśnie chciałem, na to czekałem! Dynamika, szybkość i stereofonia - tak w kilku słowach można opisać to, co się działo w słuchawkach. Podobne odczucia miałem przy odtwarzaniu muzyki z komputera podłączonego przez złącze USB. Tutaj już jednak nie może być mowy o słuchaniu plików skompresowanych. To męczy i drażni ucho. Odsłuch FLAC-ów to już inna para kaloszy. Tutaj, mimo pewnych ograniczeń w stosunku do muzyki płynącej z CD, wraca radość słuchania.

Żongluję płytami, zachwycam się dynamiką i stereofonią, ale jaki jest charakter dźwięku samego odtwarzacza, co się dzieje na przykład z pasmem przenoszenia? Na razie nic o tym nie napisałem, bo zastanawiając się jak ująć to w słowa, doszedłem do wniosku, że 8200CDQ jest urządzeniem całkowicie neutralnym. Jeśli chodzi o równowagę tonalną, jest to źródło płaskie jak stół. Nie udało mi się usłyszeć podbicia jakiegoś fragmentu pasma i zastanawiam się czy to źle, czy niedobrze. Czy mamy do czynienia ze źródłem transparentnym, nie wnoszącym od siebie żadnego rozpoznawalnego charakteru? Poniekąd tak, ale nie powiedziałbym, że Audiolab jest źródłem o nijakim brzmieniu. Jego opanowanie może z początku wydawać się wadą, ale obcując z tym źródłem przez dłuższy czas odkryjemy plusy takiego podejścia do muzyki. 8200CDQ gra to, co dostanie i nie bawi się w „naprawianie” muzyki po swojemu. Spójność, harmonia i odrobina analityczności, która jednak może trochę przetrzepać płytotekę i sprawić, że do niektórych pozycji będę już wracał rzadziej. Ale coś za coś. Nie wszystko musi brzmieć dobrze i niekoniecznie jest to wina urządzenia. Mnie na przykład bardzo się to spodobało.

Budowa i parametry

Audiolab 8200CDQ to odtwarzacz płyt kompaktowych z przetwornikiem cyfrowo-analogowym i przedwzmacniaczem. Oprócz komputera można do niego podłączyć cztery źródła cyfrowe oraz trzy analogowe. Jeśli chodzi o wyjścia analogowe, do wyboru mamy gniazda niezbalansowane (RCA) i zbalansowane (XLR). Sygnał płynący z płyty oraz ze złącza USB jest poddawany nadpróbkowaniu, a obsługa USB jest asynchroniczna z możliwością sterowania poprzez HID. Wejścia cyfrowe, zarówno SPDIF jak i optyczne, pozwalają na odtworzenie sygnału o parametrach do 24 bit/96 kHz. Przedwzmacniacz może pracować w trybie cyfrowym i analogowym, można go też całkowicie wyłączyć pozostawiając możliwość używania 8200CDQ jako selektora źródeł analogowych.

Sercem urządzenia jest referencyjny 32-bitowy układ Sabre32 ESS9018 oparty na opatentowanej przez ESS architekturze Hypersteam pozwalającej na - jak napisano w instrukcji - optymalną ciągłą odpowiedź i tłumienie nierównomierności i niedoskonałości dynamicznej odpowiedzi. Układ jest stosowany w o wiele droższych konstrukcjach i zyskał sobie miano przetwornika o bardzo dobrych parametrach i właściwościach sonicznych. Poza samymi możliwościami przetwornika, Audiolab posiada siedem różnych filtrów cyfrowych umożliwiających zmianę charakteru brzmienia odtwarzanej muzyki. Wszystkie te cuda napędzają 34 regulowane zasilacze z których 14 jest niskoszumowych z filtracją LC oraz RF. W sumie w sekcji zasilaczy pracują kondensatory o łącznej pojemności prawie 250000 µF. Takiego wyniku nie powstydziłby się niejeden wzmacniacz.

Konfiguracja

Urządzenie pracowało ze wzmacniaczem słuchawkowym Edgar SH-1, podłączonym interkonektem Nameless Black Classic Line mkII. Ze słuchawek wykorzystałem Ultrasone ProLine 2500 na zmianę z AKG K619. Do wejść analogowych podłączony był gramofon Thorens TD 166J poprzez przedwzmacniacz DIY CS Blue oraz magnetofon Akai GX-75 MKII. Do wejścia USB podłączony był laptop Sony Vaio z odtwarzaczem Foobar 2000.

Werdykt

Audiolab 8200CDQ to sprzęt, który od momentu wyjęcia z pudła zaskakiwał mnie zarówno możliwościami funkcjonalnymi, jak i brzmieniowymi. Dodatkowym plusem jest cena, ponieważ otrzymujemy tak naprawdę trzy urządzenia (odtwarzacz CD, DAC i przedwzmacniacz). Połączone w jedno grają one dźwiękiem, który jest wart każdej wydanej złotówki. Pokusiłbym się nawet o stwierdzenie, że cena spokojnie mogłaby być nawet o kilka tysięcy wyższa, a i tak byłaby atrakcyjna.

Dane techniczne

Pasmo przenoszenia: 20 Hz - 20 kHz
Poziom wyjściowy: 2,05 V (RCA), 4,1 V (XLR)
Zniekształcenia: <0,0025% (RCA), <0,0008% (XLR)
Odtwarzane formaty: CD, CD-R, USB do 24 bit/96 kHz
Wymiary (W/S/G): 7,5/44,5/35 cm
Cena: 5999 zł

Sprzęt do testu dostarczył sklep Q21.

Zdjęcia: Małgorzata Filo, StereoLife.

Równowaga tonalna

Dynamika

Rozdzielczość

Barwa dźwięku

Szybkość

Spójność

Muzykalność

Szerokość sceny stereo

Głębia sceny stereo

Jakość wykonania

Funkcjonalność

Cena

Nagroda

• « poprz.
• nast. »