AMT to typ przetwornika elektroakustycznego, którego konstrukcja przypomina głośniki wstęgowe. W odróżnieniu od klasycznych wstęg poruszających się w polu magnetycznym do przodu i do tyłu, tutaj membrana jest ukształtowana w harmonijkę, która wytwarza fale dźwiękowe poprzez ściskanie i zasysanie powietrza pomiędzy fałdkami zgodnie z dostarczanym sygnałem audio. Harmonijka jest zwykle wykonywana z tworzywa sztucznego, a na jej powierzchni znajdują się przewodzące ścieżki. Całość znajduje się w polu magnetycznym, a sygnał przepływający przez ścieżki powoduje ściskanie i rozciąganie membrany. Sposób działania membrany powoduje kilkukrotne zwiększenie prędkości powietrza w stosunku do prędkości ruchu membrany. Przetworniki AMT spotyka się najczęściej w roli głośników wysokotonowych lub średniotonowych.

Siła przeciwpoślizgowa w gramofonach analogowych lub po prostu system przeciwdziałania sile dośrodkowej działającej na wkładkę. Podczas odtwarzania płyty winylowej, igła gramofonu poruszająca się w rowku jest przyciągana do środka płyty. Aby skorygować ten efekt stosuje się systemy, których zadaniem jest lekkie odpychanie ramienia w kierunku zewnętrznym. Najprostszym sposobem jest zawieszenie małego ciężarka na lince zamocowanej z drugiej strony ramienia. Nieprawidłowo ustawiony anti-skating powoduje, że wkładka nie jest prawidłowo wycentrowana, co przekłada się na zaburzenie równowagi między kanałami. Siła przeciwpoślizgowa jest powiązana z siłą nacisku wkładki i kątem VTA (Vertical Tracking Angle).

Rodzaj konfiguracji systemu audio, w której każda z kolumn napędzana jest nie jednym, ale dwoma wzmacniaczami. Aby zastosowanie tego rozwiązania było możliwe, kolumny muszą mieć dwie pary gniazd - dla sekcji niskotonowej i średnio-wysokotonowej. Jeżeli każdą z nich napędzimy osobnym wzmacniaczem, dostaniemy właśnie bi-amping. Wzmacniacze muszą mieć jednak takie samo wzmocnienie, aby nie powstała różnica w głośności pomiędzy poszczególnymi głośnikami. Dlatego najczęściej stosowanym rozwiązaniem jest przedwzmacniacz z dwiema końcówkami mocy (lub czterema monoblokami). Niektórzy producenci wzmacniaczy zintegrowanych biorą pod uwagę to, że ich użytkownicy mogą po pewnym czasie zechcieć pobawić się w bi-amping i oferują dopasowane do nich końcówki mocy. W efekcie dostajemy oczywiście więcej mocy, a dodatkowym plusem bi-ampingu jest zmniejszenie interakcji pomiędzy sterowanymi sekcjami.

Sposób połączenia zestawów głośnikowych ze wzmacniaczem z użyciem dwóch kompletów kabli zamiast jednego. W niektórych kolumnach producenci stosują podwójne gniazda, które najczęściej fabrycznie połączone są zworkami. Po ich usunięciu, dolne i górne terminale można połączyć ze wzmacniaczem oddzielnymi kablami. Teoretycznie jedynym warunkiem jest posiadanie kabli równej długości, więc za pomocą bi-wiringu można delikatnie modyfikować brzmienie, stosując inne kable dla gniazd odpowiadających za sekcję niskotonową, a inne dla gniazd obsługujących sekcję średnio-wysokotonową. Coraz częściej odchodzi się jednak od tego pomysłu. Wielu producentów kolumn i kabli uważa, że jedna para dobrych przewodów jest lepsza, niż dwie pary gorszych. W niektórych kolumnach można jednak znaleźć nawet trzy pary gniazd - wtedy możemy pomyśleć o tri-wiringu.

Bluetooth jest technologią bezprzewodowej transmisji danych. W sprzęcie audio najcześciej korzysta się z niego podczas strumieniowania muzyki z urządzeń mobilnych oraz laptopów. Sygnał ten jest dość trwały i dociera do celu bez większych zniekształceń. Fala bezpiecznie nawiązuje połączenie do 10 metrów w lini prostej, w paśmie 2,4 GHz z którego można korzystać bez licencji. Nazwa Bluetooth jest chroniona znakami towarowymi, które należą do Bluetooth SIG Inc.

Konfiguracja przetworników w kolumnach głośnikowych, której ojcem jest Joseph D'Appolito - autora pracy opisującej działanie takiego układu, zaprezentowanej w 1983 roku. Rozwiązanie polega na tym, że przetwornik wysokotonowy jest umieszczony centralnie, a inne głośniki rozmieszczone są symetrycznie względem niego. Najczęściej spotykaną odmianą układu D'Appolito jest wysokotonowa kopułka z dwoma głośnikami nisko-średniotonowymi rozstawionymi w pionie w równej odległości od niej. Konfiguracja taka pozwala uzyskać lepszą charakterystykę kierunkową kolumn w płaszczyźnie pionowej i wciąż jest stosowana przez wielu producentów zestawów głośnikowych.

Digital Audio Broadcasting - system radiofonii cyfrowej opracowany w Europie w celu zastąpienia radia analogowego. Pierwsze transmisje rozpoczęto w 1995 roku, jednak w wielu krajach (w tym w Polsce) system ten nie jest powszechnie dostępny do dziś. DAB pozwala na efektywniejsze wykorzystanie pasma częstotliwości, czyli zwiększenie ilości stacji nadawanych w tym samym paśmie, jednak w praktyce jakość dźwięku jest gorsza, niż w przypadku radia FM ze względu na zróżnicowania jakości parametrów transmisji (przepływowości bitowej). DAB wykorzystuje kodek MPEG-1 Audio Layer 2, który jest dość stary i mało wydajny w porównaniu z rozwiązaniami współczesnymi. Dlatego właśnie opracowano system DAB+ wykorzystujący kodek AAC+. W Polsce sygnał w systemie DAB+ zaczęło nadawać Polskie Radio dokładnie 1 października 2013 roku. Na pierwszym multipleksie znalazły się Jedynka, Dwójka, Trójka, Czwórka, Polskie Radio dla Zagranicy, a także PR 24 oraz dwie regionalne rozgłośnie publiczne - Polskie Radio Katowice oraz Polskie Radio RDC. Pierwszym występem artystycznym transmitowanym za pośrednictwem cyfrowego radia był koncert Leszka Możdżera.

Digital to Analog Converter czyli przetwornik cyfrowo-analogowy. Robi dokładnie to, co sugeruje nazwa - przetwarza sygnały cyfrowe na analogowe. Dawniej mówiło się o przetwornikach głównie w kontekście odtwarzaczy CD, ponieważ DAC jest kluczowym elementem takiej maszyny. Dane odczytane z płyty kompaktowej w postaci cyfrowej są w przetworniku zamieniane na sygnał analogowy, który po dalszej obróbce i wzmocnieniu trafia na wyjście, a stamtąd do wzmacniacza i dalej do głośników. Pojęcie DAC-a zaczęło nabierać nowego znaczenia w momencie, gdy popularne stało się słuchanie muzyki bezpośrednio z komputera lub innych źródeł cyfrowych. Przetworniki zaczęły ewoluować do postaci samodzielnych urządzeń, które odbierają sygnał najczęściej poprzez złącza optyczne, koaksjalne czy USB i przetwarzają go na postać analogową, którą można odebrać na gniazdach RCA lub XLR. Rozdzielczość przetwornika wyrażana w bitach określa liczbę dyskretnych wartości, jakie może on wytworzyć. Przykładowo przetwornik o rozdzielczości 8 bitów potrafi przetworzyć próbkę sygnału na jedną z 256 wartości liczbowych. Obecnie najpopularniejsze są przetworniki 24-bitowe i 32-bitowe.

Wykorzystawany przez coraz większą liczbę producentów protokół umożliwiający współdzielenie zasobów multimedialnych w ramach wewnętrznej, lokalnej sieci bezprzewodowej WiFi. Każde urządznie wyposażone w standard DLNA może stać się swoistym serwerem, który będzie mógł udostępniać zasoby innym urządzeniom. Biorąc pod uwagę coraz większe zapotrzebowanie na przetwarzanie przez sieć muzyki i filmów, wzorzec DLNA staje nowym wyznacznikiem w tej kategorii transmisji.

Najnowsza technologia dźwięku wykorzystywana w rozbudowanych systemach kina domowego. Jego zaletą może być zastosowanie kilku głośników podwieszonych, służących jako dodatkowe elementy systemu pozwalające na stworzenie wrażenia otoczenia dźwiękiem nie tylko dookoła, ale też od góry. Obecnie tylko wysokie modele amplitunerów są przygotowane do pracy w systemie Dolby Atmos, jednak nie jest wykluczone, że w najbliższym czasie technologia ta zawita także do budżetowych urządzeń.

Digital Signal Processing - po polsku skrót ten oznacza po prostu cyfrowe przetwarzanie sygnału i odnosi się do wszelkiego rodzaju cyfrowych operacji dokonywanych na sygnale muzycznym. Układy DSP są stosowane w celu poprawy jakości dźwięku zarówno w sprzęcie domowym, jak i przenośnym. Szczególnie popularne są amplitunery i procesory kina domowego wykorzystujące systemy DSP, aczkolwiek cyfrowe przetwarzanie sygnału znalazło szerokie zastosowanie także w systemach car audio.

Ciecz magnetyczna - substancja o właściwościach możliwie zbliżonych do cieczy, która w odróżnieniu od typowych cieczy jest w warunkach pokojowych dobrym paramagnetykiem i ulega silnej polaryzacji magnetycznej w obecności zewnętrznych pól magnetycznych. Ferrofluidy uzyskiwane są przez utworzenie zawiesiny mikroskopijnych cząsteczek substancji ferromagnetycznej, takiej jak magnetyt, w cieczy nośnej. Typowe wymiary drobinek ferromagnetyku nie przekraczają 10 nm, co pozwala na zachowanie większości charakterystyk nośnika. Silne pola magnetyczne oddziałują na ferrofluid doprowadzając do polaryzacji i przemieszczenia zawieszonych drobin, a wraz z nimi objętości cieczy. Ferrofluidy, jako klasa cieczy inteligentnych, są przedmiotem intensywnych badań naukowych, i znalazły szereg zastosowań we współczesnym przemyśle. Stosowane są między innymi w nowoczesnych głośnikach, układach chłodzących, pomiarowych, a także w przemyśle zbrojeniowym. W głośnikach stosuje się najczęściej do chłodzenia cewek.

Free Lossless Audio Codec - format bezstratnej kompresji dźwięku chętnie wybierany przez audiofilów. W przeciwieństwie do stratnych kodeków dźwięku takich jak Vorbis, MP3 i AAC, kodek FLAC nie usuwa żadnych danych ze strumienia audio, dzięki czemu po dekompresji otrzymujemy dźwięk identyczny z pierwowzorem. FLAC został stworzony specjalnie do zmniejszania objętości plików dźwiękowych, dlatego przy kompresji tych plików możemy otrzymać wyniki na poziomie 40-60%. Kodeki stratnej kompresji mogą uzyskać stosunek kompresji nawet 90%, jednak jest to związane z usunięciem pewnych danych, co słyszymy jako pogorszenie jakości dźwięku. Format FLAC jest obecnie obsługiwany przez większość oprogramowania służącego do edycji i odtwarzania dźwięku (czasami wymagana jest odpowiednia wtyczka).

Rodzaj głośnika o budowie zasadniczo różniącej się od najpopularniejszych głośników elektrodynamicznych. W konstrukcji elektrostatycznej zamiast membrany napędzanej przez cewkę poruszającą się w polu utworzonym przez magnes, dźwięk jest emitowany przez cienką folię pod napięciem. Naelektryzowana folia umieszczona jest między tak zwanymi statorami - zwykle są to metalowe siatki, przez które płynie sygnał ze wzmacniacza. Wprawia to folię w ruch, tym samym generując dźwięk. Głośniki elektrostatyczne są dipolami - grają zarówno do przodu, jak i do tyłu. Wielu twierdzi, że są przez to o wiele trudniejsze w ustawieniu, do tego wymagają mocnego wzmacniacza. Wydobycie najniższych częstotliwości z takich głośników wymaga też zastosowania panelu o bardzo dużej powierzchni. W związku z tym najpopularniejsze elektrostaty to konstrukcje hybrydowe - z panelem odtwarzającym średnie i wysokie tony oraz klasycznym wooferem dynamicznym wspomagającym bas. Amatorzy elektrostatów twierdzą, że warto powalczyć z tymi niedogodnościami. Nagrodą jest bardzo czysty, szybki i pełen detali dźwięk z jedyną w swoim rodzaju przestrzenią.

High Definition Compatibile Digital to format skupiający się na poprawie niektórych elementów zapisu na płycie kompaktowej. Jeśli chodzi o kompatybilność, każdą płytę z logiem HDCD odtworzymy na dowolnym odtwarzaczu CD, ale nie każda maszyna będzie zdolna wydobyć ich pełny potencjał. Zwykle w źródłach przystosowanych do obsługi tego standardu zobaczymy dodatkową diodę lub komunikat informujący o odczytywaniu HDCD. Nagrania HDCD przygotowuje się zaczynając od konwersji analogowo-cyfrowej, a kończąc na uzyskaniu częstotliwości próbkowania 44,1 kHz zgodnej ze standardem CD. Płyty oznaczone tym logo mogą brzmieć nieco lepiej, niż standardowe kompakty, jednak sporo będzie zależało od jakości posiadanego przez nas sprzętu.

To odchylenie lub inaczej rozmycie czasowe w transmisji danych cyfrowych. Pojęcie to zaczęło się pojawiać najpierw w odniesieniu do odtwarzaczy płyt kompaktowych, teraz najczęściej dotyczy przetworników cyfrowo-analogowych i sprzętu komputerowego. Wartość sygnału analogowego na wyjściu przetwornika zależy nie tylko od wartości cyfrowych próbek na wejściu, ale także od poziomu jittera, ponieważ dla przetwornika liczy się nie tylko wartość próbki, ale także dokładny czas, w którym jest ona odczytana. Aby zminimalizować jitter stosuje się bardzo precyzyjne zegary taktujące oraz zabiegi takie, jak buforowanie danych. Generalnie im mniejszy jitter, tym lepiej.

Rodzaj konstrukcji lub raczej sposobu pracy wzmacniacza, zupełnie odcinający się od konwencjonalnych układów pracujących w klasie A oraz AB. We wzmacniaczu klasy D tranzystory pracują trochę jak binarne przełączniki, ponieważ zamiast działać w sposób ciągły, są przełączane pomiędzy dwoma stanami - pełnego przewodzenia lub całkowitego wyłączenia. Cechą charakterystyczną wzmacniaczy impulsowych jest możliwość uzyskania wysokiej sprawności, sięgającej niekiedy 90%, przy bardzo małym zużyciu energii i stratach w postaci ciepła.

Inaczej zestaw głośnikowy. Niektórzy uważają, że kolumnami można nazywać tylko wolnostojące (podłogowe) zestawy głośnikowe, inni rozszerzają ten termin na wszystko, co stoi, gra i cieszy ucho. Lub prościej - wszystko, co podłącza się do wyjść głośnikowych wzmacniacza. Z tą drobną uwagą, że jeśli podłączycie sobie do nich żarówkę albo suszarkę, to nie zamieni się ona od razu w kolumnę;-) Zestawy głośnikowe możemy podzielić na wolnostojące i podstawkowe, zamknięte i wentylowane, dwudrożne, trójdrożne, czasami nawet jednodrożne... Generalnie temat rzeka.

Rodzaj zestawu głośnikowego, w którym przetworniki pracują w zamkniętej, szczelnej obudowie. Do słuchacza dociera więc tylko sygnał emitowany przez przednią stronę membrany, a dźwięki promieniowane przez głośnik do tyłu są tłumione przez materiały pochłaniające i samą obudowę. Dzięki temu nie ma tu takich problemów ze zgodnością fazową, jak w przypadku konstrukcji wentylowanych. Głośnik musi jednak w pewnym sensie pokonać ciśnienie wewnątrz kolumny, więc najlepiej, jeśli zostanie zaprojektowany z myślą o pracy w takich warunkach. Kolumny w obudowach zamkniętych charakteryzują się lepszą odpowiedzią impulsową, niż konstrukcje wentylowane. Zwykle trudniej jest jednak wydobyć z nich potężny bas, więc konstrukcje wentylowane są zdecydowanie bardziej popularne. W kręgach audiofilskich kolumny zamknięte cieszą się jednak dużym szacunkiem.

Stary jak świat element elektroniczny składający się z zespołu elektrod zamkniętych w próżniowej, szklanej bańce. Taka konstrukcja umożliwia przepływ prądu wytwarzanego przez strumień swobodnych elektronów pomiędzy elektrodami. Lampy są zazwyczaj stosowane jako elementy wzmacniające, jednak należy zaznaczyć, że do lamp elektronowych zaliczają się nie tylko audiofilskie triody czy pentody, ale także lampy kineskopowe i oscyloskopowe. We wzmacniaczach stosowane są najczęściej triody i pentody, znacznie rzadziej tetrody i inne rodzaje lamp.

Magnes dający znacznie silniejsze pole magnetyczne, niż porównywalny pod względem rozmiarów magnes ferrytowy. Wykonuje się je zazwyczaj ze stopu neodymu, żelaza i boru. Ze względu na łatwość obróbki mechanicznej, trudność zdemagnetyzowania takiego magnesu oraz cenę niewiele wyższą w stosunku do tradycyjnych magnesów (w przeliczeniu na siłę generowanego pola) magnesy neodymowe stały się bardzo popularne, szczególnie w głośnikach wysokotonowych i słuchawkach, a także wkładkach gramofonowych.

Element wykorzystywany w niektórych kolumnach głośnikowych i subwooferach. Z zewnątrz przypomina tradycyjny głośnik i na ogół ciężko jest odróżnić ją od pozostałych przetworników. Od strony technicznej jest ustrojem wyłączenie mechanicznym, a jej zadaniem jest - mówiąc najprościej - zamienianie ciśnienia powstającego wewnątrz obudowy na ruch, a więc kolejne dźwięki. Podobnie jak w przypadku tunelu bass-reflex, membrana bierna pozwala poszerzyć zakres niskich częstotliwości oraz zwiększyć ich efektywność. Zastosowanie membrany biernej jest jednak droższe i bardziej skomplikowane, niż wsadzenie tunelu do obudowy, więc z reguły rozwiązanie to widuje się znacznie rzadziej, niż typowe porty wentylacyjne.

Efekt występujący w kablach podczas przesyłania prądu zmiennego. Polega na tym, że gęstość prądu maleje wraz ze zbliżaniem się do wnętrza przewodnika, a mówiąc jeszcze prościej - sygnał zasuwa bardziej po obwodzie kabla, niż jego rdzeniem. Zjawisko jest ściśle związane z częstotliwością sygnału - im wyższa częstotliwość, tym silniejszy efekt naskórkowy. Aby walczyć z efektem naskórkowości, wielu producentów audiofilskich kabli stosuje wiązki przewodów o mniejszym przekroju zamiast pojedynczych, grubych drutów. Niektórzy stosują nawet bardziej skomplikowane konstrukcje takie, jak przewodniki o przekroju prostokątnym lub szerokie i cienkie taśmy.

Inaczej obudowa otwarta. Jest to jeden z rodzajów obudowy głośnikowej, dość szczególny ponieważ w wielu przypadkach stanowi ona w zasadzie coś w rodzaju deski, w którą wkręcone są głośniki. W wielu konstrukcjach tego typu mamy dodatkowo do czynienia z jednym głośnikiem szerokopasmowym, który może swobodnie emitować dźwięki zarówno do przodu, jak i do tyłu. Obudowy otwarte były często stosowane w pierwszych dekadach rozwoju elektroakustyki, później wyparły je bardziej skomplikowane konstrukcje zamknięte i wentylowane, jednak kolumny typu open baffle wciąż mają swoich zwolenników.

Proces pomiaru sygnału w określonych odstępach czasowych. Przyjmuje się, że częstotliwość próbkowania powinna być co najmniej dwa razy większa od największej częstotliwości składowej obecnej w próbkowanym sygnale. W przeciwnym razie przy odtwarzaniu pierwotnego sygnału pojawią się błędy. Do zapisu dźwięku stosuje się różne częstotliwości próbkowania, z czego najczęściej spotyka się 44,1 kHz, 48 kHz, 96 kHz i 192 kHz, ale nie tylko.

Element gramofonu, do którego końca przymocowana jest wkładka gramofonowa - przetwornik dokonujący faktycznego odczytu i przetwarzający ruch igły na sygnał elektryczny. Zadaniem ramienia jest właściwe naprowadzenie wkładki na płytę, zapewnienie odpowiedniej geometrii jej ruchu od zewnętrznej krawędzi płyty do środka, a także właściwej siły nacisku, kąta nachylenia igły, siły odśrodkowej itd. Ramiona gramofonowe wyposażone są w mniej lub bardziej zaawansowane regulacje, a także windy, których zadaniem jest precyzyjne podnoszenie i opuszczenie ramienia.

To format wyróżniający się wyższą jakością brzmienia w porównaniu do standardowych płyt CD, co zawdzięcza głównie wykorzystaniu lepszych parametrów zapisu i formatu DSD. Sygnał kodowany w tej technologii zapewnia o wiele wyższe próbkowanie, niż ma to miejsce przy zapisie płyt CD. Niestety, SACD jako wynalazek przyjął się raczej średnio, a ilość tytułów dostępnych w tym formacie wciąż jest dość problematyczna. Mimo dyskusyjnego sukcesu SACD wśród klientów komercyjnych, wielu audiofilów uważa, że korzyści brzmieniowe potrafią wynagrodzić koszt zakupu nowego odtwarzacza i zawężony wybór muzyki dostępnej na tym nośniku.

Standard połączenia cyfrowego dla sygnału audio przeznaczony do urządzeń domowych, oparty na opracowanym wcześniej standardzie AES/EBU przeznaczonym raczej do użytku profesjonalnego. SPDIF został wprowadzony przez firmy Sony i Philips, skąd też wzięła się jego nazwa (Sony Philips Digital Interface). W odróżnieniu od AES/EBU, standard SPDIF korzysta z kabli niesymetrycznych, zazwyczaj RCA. Operuje też niższymi napięciami. Charakterystyczna dla standardu SPDIF jest impedancja połączenia koncentrycznego, która powinna wynosić 75 omów. Dlatego też interkonekty RCA przeznaczone do połączeń cyfrowych mają taką właśnie impedancję.

Total Harmonic Distorsion czyli całkowite zniekształcenia harmoniczne - współczynnik określający miarę zniekształceń nieliniowych w urządzeniach elektronicznych, w tym oczywiście w sprzęcie audio. Idealną sytuacją byłoby, gdyby wzmacniacz po otrzymaniu sygnału o danej częstotliwości, podawał na wyjściu sygnał o takiej samej częstotliwości, bez żadnych dodatków, tylko o większej mocy. Niestety, układy nieliniowe prawie zawsze dodają coś od siebie. Są to tak zwane harmoniczne - zwykle wielokrotności podanego sygnału, znacznie od niego cichsze. THD można obliczyć na różne sposoby, jednak w nowoczesnych urządzeniach jest to i tak mało istotne. Wzmacniacze tranzystorowe mają na przykład THD rzędu 0,01% lub 0,005%. Wyższe THD spotyka się w urządzeniach lampowych, jednak nawet elektronicy przyznają, że nie ma to większego przełożenia na brzmienie.

Jest to najprostszy i jednocześnie najstarszy rodzaj lampy elektronowej, a jednocześnie najbardziej audiofilski (a przynajmniej wielu tak uważa). Trioda umożliwia sterowanie przepływem elektronów z katody do anody poprzez zmianę napięcia na siatce. Trioda składa się z umieszczonych w próżniowej bańce (najczęściej szklanej) trzech elektrod - żarzonej katody, anody i umieszczonej pomiędzy nimi siatki. Z rozgrzanej katody, na skutek zjawiska termoemisji, możliwa jest emisja elektronów. Anoda jest spolaryzowana względem katody dodatnio i pole elektryczne między nimi przyspiesza elektrony, które docierają do anody. Ponieważ siatka znajduje się dużo bliżej katody niż anoda, wpływa ona silniej na pole elektryczne w sąsiedztwie katody niż anoda – im silniej tym większe wzmocnienie da się uzyskać za pomocą lampy.

Format zapisu dźwięku cyfrowego zapoczątkowany przez koncerny Microsoft i IBM. Pliki mogą zawierać zarówno zapis skompresowany, jak i nieskompresowany, choć najczęściej spotykamy pliki nieskompresowane, zapisane w postaci PCM, a więc bardzo podobne do sygnału zapisywanego na płytach audio CD. Format wave cechuje się także dużym rozmiarem plików oraz dużą popularnością wśród audiofilów, szczególnie tych nie akceptujących kompromisów i uznających jakąkolwiek kompresję (stratną lub bezstratną) za wymysł szatana.

Element gramofonu przetwarzający ruch igły na sygnał elektryczny. Igła, umieszczona w rowku płyty, wprawiana jest w ruch przez nierówności rowka w obracającej się płycie. Drgania te przenoszone są na wkładkę gramofonową, do której igła jest przymocowana i odtwarzają sygnał akustyczny zapisany na płycie podczas jej nagrywania. Istnieją różne rodzaje wkładek, jednak najpopularniejsze to MM (Moving Magnet – magnes poruszany względem cewki) i MC (Moving Coil - cewka poruszana względem magnesu).

Część kolumny głośnikowej, która dzieli dostarczony do kolumny sygnał - pasmo akustyczne - na kilka węższych pasm. Każda z tych składowych jest następnie przesyłana ze zwrotnicy do odpowiednich głośników. Rodzaj zwrotnicy zależy więc od liczby głośników i dróg. Zwrotnica w kolumnach dwudrożnych dzieli pasmo na dwie części, w trójdrożnych na trzy itd. Podstawowe parametry zwrotnicy to częstotliwość lub częstotliwości podziału i stromość nachylenia zbocza. Niektórzy producenci zestawów głośnikowych stosują zwrotnice zewnętrzne. Czasami spotyka się też zwrotnice aktywne, których zadaniem jest dzielenie pasma jeszcze zanim sygnał trafi do wzmacniaczy mocy. Taka zwrotnica ma wówczas postać osobnego urządzenia elektronicznego.